Natuurlijk vreemd, jezelf interviewen.
Maar ik had iemand anders deze vragenlijst al opgestuurd en die kreeg ik niet meer terug, want eigenlijk vond iedereen van de vrijwilligersorganisatie Gorcum Live (GoLive), dat ik eerst zélf maar eens een paar vragen moest beantwoorden.
Vandaar.
Ik stel mezelf nu dezelfde vragen als ik aan die ander heb opgestuurd en nooit meer terug gekregen, maar dat wil niet zeggen dat ik iemand anders niet héél andere vragen ga stellen. Want volgens een cursus die ik onlangs volgde ben ik een uitgesproken OEN: “Open, Eerlijk en Nieuwsgierig” en daarmee kan ik alle kanten op. Een Oen is ook een ezel, maar die steen heb ik al minstens drie keer geraakt.
Je gaat me tegenkomen als je óók vrijwilliger wordt bij GoLive.
Vraag 1: Wie ben je eigenlijk, wat heb je geleerd en wat doe je als je niet met muziek bezig bent?
“Ik ben WiCo, Whiskey Cola., Wico dus, géén Nico of Wilco. Ik ben geboren 1963 in Rotterdam en meteen daarna verhuisd naar Giessenburg en sindsdien spoorloos verdwenen. Voor het gemak noem ik mezelf een kind van de Rijndelta. Ik woon op dit moment in Werkendam. Veel geleerd natuurlijk, HBO in de kunsten, leraar tekenen, maar ook muzikant. Al vanaf mijn vijftiende speel ik in bandjes. Mijn eerste bandje heette ‘De Lego’s’. Drummer, bassist, zanger en nu ben ik schrijver en ‘front man zonder band’. M’n mooiste clip ooit gemaakt is ‘Zo Dom’ van KrekFromTheLowlands. Zoek maar op.”
Op dit moment wordt ik gesponsord door het UWV. Dat was hard nodig ook, maar mede dankzij het vrijwilligerswerk bij GoLive ben ik weer aan het solliciteren als leraar tekenen.”
Vraag 2: Wat is jouw relatie tot muziek en wat doe je met al die bandjes en contacten?
“De beste plaat die ik ooit hoorde tot nu toe is Bitches Brew van Miles Davis. De plaat was de eerste in het genre ‘Fusion’ en het zegt iets over hoe ik naar de mensheid kijk. Muziek is daarin een heel belangrijke bruggenbouwer. Mensen en hun culturele achtergrond, je gooit er een beetje muziek bij en je hebt de avond van je leven. Er groeit iets.
Ik ken wel wat mensen in de muziekwereld, maar de pest is, dat het héél moeilijk is een bandje bij elkaar te houden. Ik zit erin voor de muziek, voor de fusion, maar vooral voor de groove. Met bandjes is het altijd wat. Heel soms ontstaat er een band uit al die contacten en dan ontdek je een nieuw level. Jammen, de oefenruimte en samen groei je als band naar dat nieuwe level. En dan speel je met je oren. Dáár doe ik het voor. Dan ga je dansen toch?”
Vraag 3: Waarom Gorcum Live? Er zijn toch genoeg andere podia in de stad en de omgeving?
“Ik heb me niet bezig gehouden met andere podia in de stad. Ik zocht een plek in de vrijwilligers scene en melde me lange tijd terug aan bij GoLive. Die Bunker leek me wel wat. Daarna hoorde ik lange tijd niks en ineens anderhalf jaar later kwam ik in beeld. Ik had de tijd, de andere organisaties handelden niet, reageerden niet, en dus was GoLive de eerste die op m’n pad kwam. Ik heb trouwens nog stééds niks gehoord van die andere lui, de vrijwillige taxi service, de taalcursus of de bejaardenwandelmiddag, wat op zich heel vreemd is, want ik sta overal ingeschreven.”
Vraag 4: Heb je een idee van de toekomst, waar wil je naartoe met Gorcum Live? Wat is het perspectief?
“Ik vind het supertof andere bandjes te horen. Vooral als ze zelf allerlei dingetjes in elkaar hebben gezet. Eigen geluid, eigen arrangementen en beleving. En ondertussen zorg ik ervoor dat iedereen een biertje kan drinken of werf ik leden, doe ik de afwas enzovoorts. Ik hoop dat we met GoLive ooit een mooi creatief festival kunnen bouwen, met nieuwe muziek en andere invloeden. Fusion, groove en bier. Lekker dansen weet je wel.”
Vraag 5: Wat is je belangrijkste levensles en hoe kom je daarbij?
“Ja. Nóu ga je beginnen!”
Door: Wico Vos